افسوس
در خاطر گلها
او مثل باران بود
وقتی دعا میکرد
یاد شهیدان بود
گاهی که او آرام
چون غنچه میخندید
قلب حسینیه
از شوق میلرزید
لبخندش از دلها
اندوه را میبرد
وقتی سخن میگفت
دنیا تکان میخورد
مانند رودی رفت
تا قلب اقیانوس
هر روز میگوییم
افسوس وصد افسوس
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد